kennandi

(pl. -endr), m.

1) recognizer;

2) teacher, preacher.

* * *

part. a teacher, Greg., Post., passim: as a law term, a witness for recovering and identifying a lost thing; sá maðr er kennendr vill færa til fjár síns, hann skal vinna eið at því at hann átti fé þat, Grág. i. 424; þá á sá, er fé átti, allt þat er hann kennir …, nema kennendr komi til, N. G. L. ii. 46.